En dat is numero vier…

Het leven zit vol verrassingen. Ik kan het niet anders formuleren.

Vorige week hadden we de regionale jeugdvakwedstrijden bij het Vista College in Heerlen. Ik kwam vanwege mijn gelijknamige specialisatie aan de start in de categorie patisserie.

Van mijn opleiding, Summa Brood & Banket, kreeg ik de kans om het voorbereidend werk ’s ochtends in alle vroegte in Eindhoven te doen. Ik moest daardoor in de Lichtstad om 5 uur aan de slag. Best wel vroeg. Het scheelde me echter een lange rit vanuit Brummen, met de nodige onzekerheden.

Dacht ik. Wat was ik dan ook teleurgesteld toen halverwege de rit naar Heerlen mijn showstuk het begaf. Na een telefonisch consult – inclusief hart onder de riem - van docent Martien Verheijen ging ik vol goede moed aan de slag met het plakken van mijn showstuk.

Zoals ik de vorige keer vertelde staat mijn productie in het teken van Formule 1. Het showstuk, het circuit van Zandvoort inclusief het ereschavot, wist ik wonder bij wonder te herstellen. Maar eerlijk is eerlijk: de breuklijnen waren voor de goede kijker wel zichtbaar. Ik had dan ook weinig hoop op eremetaal.

Het leven kan vreemd lopen .. Want tijdens de prijsuitreiking werd mijn inzending bekroond als beste van heel Zuid-Nederland! Bizar. Niet het showstuk, maar de smaak van met name mijn candybars en gebakjes oogsten lof van de altijd kritische jury. Op mijn lijst stonden maar liefst vijf tienen en een reeks negens.

Mijn dag kon niet meer stuk. Het was de vierde beker die ik in de wacht sleepte. Tijdens mijn basisopleiding bij het Graafschap College in Doetinchem kreeg ik er al twee. Vorig jaar was ik tweede bij de boulangiers en nu bij de patissiers eerste tijdens de regiowedstrijden.

De hele gang van zaken was wel een eye-opener. Voor mijn patissierexamen heb ik hetzelfde thema. En om nou te voorkomen dat ik in juni weer in de problemen kom, wil ik me de komende tijd graag focussen op mijn eindstuk. Ik laat de landelijke finale van de vakwedstrijden dan ook aan mij voorbij gaan.

Soms moet je een keuze maken die pijn doet. In de wetenschap dat je er alleen maar sterker van wordt. Zoals nu.

Kayleigh Nas