Corona stimuleert creativiteit horeca
Een gezellige buzz in de eetkamer, zo af en toe zelfs een bescheiden lach. In de keuken volop activiteit. En in de wijnkelder sommeliers die goedgemutst een mooie Bordeaux of iets anders lekkers uitzoeken voor de gasten.
Aan het einde van het jaar, met de feestdagen voor de boeg, overpeins ik graag het jaar. En droom ik een beetje. Van bijvoorbeeld goede, oude tijden. Zoals in de aanhef van dit stukje.
Sprak ik vorig jaar nog de vurige hoop uit dat de pandemie rond deze tijd écht op zijn retour zou zijn, het heeft niet zo mogen zijn. Het huidige normaal is nog steeds heel onwerkelijk. Niets voor de horeca; we ontvangen gasten normaal met open armen. En zonder mondkapje. Tot in de late uurtjes.
Het afgelopen jaar was het niet alleen maar ellende. Veel collega’s probeerden het personeelstekort in de eetzalen, de keukens en de afwaskeukens om te buigen. Het ene na het andere creatieve idee – van gratis woonruimte, via vakanties onder de zon tot extra verlofdagen – kwam voorbij.
En met succes. Ik zag de laatste maanden dan ook steeds minder bordjes ‘Personeel gezocht’. Als Summa College deden we een duit in het zakje. De campagne HorecaLeeft! leverde veel extra (bbl, vier dagen per week werken) studenten en – zeker zo belangrijk – leermeesters voor de horeca in Brabant op.
Op persoonlijk vlak had ik ook een feestje te vieren. Mijn lief en ik mochten in restaurant Tribeca in Heeze genieten van de kookkunsten van onze Guus. Mijn zoon, die aan een Vlaamse horecaopleiding studeert, zette ons maar liefst twaalf gangen voor. Als ouders waren we kei-trots op Guus. Want het was heerlijk.
Laat ik na achttien afleveringen mijn laatste blog afsluiten met de welgemeende wens dat 2022 écht de boeken ingaat als het jaar waarin wij onze gasten weer echt – en tot in de late uurtjes – mogen vertroetelen.